Kaliciwiroza u kota to jedna z częstszych chorób wirusowych, które mogą dotknąć nasze domowe pupile. Choć wiele osób o niej słyszało, niewielu opiekunów wie, jak naprawdę przebiega ta choroba, jakie daje objawy i jak ją skutecznie leczyć. Warto zdobyć wiedzę na jej temat, aby móc szybko zareagować i zapewnić kotu odpowiednią pomoc.
Czym jest kaliciwiroza u kota?
Kaliciwiroza u kota (inaczej zakażenie Feline calicivirus – FCV) to wirusowa choroba dróg oddechowych kotów. Wirus FCV należy do rodziny kaliciwirusów i jest wysoce zakaźny – szczególnie w skupiskach kotów, takich jak schroniska, hodowle czy domy tymczasowe. Choroba może przybierać różne formy – od łagodnej infekcji z katarem po ciężkie zapalenie płuc i choroby ogólnoustrojowe. Co ważne, kaliciwirusy wykazują dużą zmienność genetyczną, dlatego kot, który raz przeszedł infekcję, nie zawsze uzyskuje pełną odporność na przyszłość. W niektórych przypadkach koty mogą też zostać bezobjawowymi nosicielami i zakażać inne osobniki.
Jak dochodzi do zakażenia kaliciwirusem?
Do zakażenia najczęściej dochodzi drogą kropelkową – wirus przenosi się wraz z wydzieliną z nosa, jamy ustnej czy spojówek chorego kota. Możliwe jest też zakażenie pośrednie, przez kontakt z zanieczyszczonymi przedmiotami, takimi jak miski, kuwety, legowiska czy ręce opiekuna. Wirus jest bardzo odporny na warunki środowiskowe i może przetrwać nawet kilka tygodni na powierzchniach, dlatego dezynfekcja i higiena mają kluczowe znaczenie w zapobieganiu rozprzestrzenianiu się choroby. Szczególnie narażone są młode kocięta oraz koty z obniżoną odpornością.
Objawy kaliciwirozy u kota
Objawy kaliciwirozy mogą być bardzo różnorodne, w zależności od szczepu wirusa i kondycji układu odpornościowego kota. Najczęściej obserwuje się kichanie i katar, zapalenie spojówek, łzawienie oczu, owrzodzenia w jamie ustnej (na języku, podniebieniu, dziąsłach), gorączkę, utratę apetytu i osowiałość, nadmierne ślinienie się, kulawizny (z powodu zapalenia stawów), w cięższych przypadkach duszność, zapalenie płuc i objawy ogólnoustrojowe. U kociąt choroba może przebiegać gwałtownie i prowadzić do odwodnienia oraz wyniszczenia organizmu. U dorosłych kotów często ma łagodniejszy przebieg, ale nie wolno jej lekceważyć.
Diagnostyka kaliciwirozy
Rozpoznanie kaliciwirozy opiera się głównie na objawach klinicznych i wywiadzie z opiekunem. Weterynarz może pobrać wymaz z jamy ustnej lub nosa i wykonać badanie PCR w celu potwierdzenia obecności wirusa. Badania te są szczególnie istotne w przypadku poważniejszych objawów lub w hodowlach, gdzie choroba może rozprzestrzeniać się bardzo szybko. Warto pamiętać, że objawy kaliciwirozy są podobne do innej częstej choroby kotów – Herpeswiroza kotów (FHV-1). Dlatego dokładna diagnostyka pozwala dobrać najlepsze leczenie i zapobiec dalszym zakażeniom.
Leczenie kaliciwirozy u kota
Nie istnieje lek, który bezpośrednio zwalcza kaliciwirusa, dlatego leczenie ma głównie charakter objawowy i wspomagający. Weterynarz może zalecić środki przeciwzapalne i przeciwbólowe, by złagodzić ból w jamie ustnej i gorączkę, leki wspierające odporność, kroplówki w przypadku odwodnienia, antybiotyki (jeśli doszło do nadkażenia bakteryjnego), karmienie specjalną, miękką karmą – łatwiejszą do jedzenia dla kota z owrzodzeniami jamy ustnej. W trakcie choroby bardzo ważne jest zapewnienie kotu spokoju, ciepła i stałego dostępu do wody. W wielu przypadkach przy odpowiedniej opiece zwierzę wraca do zdrowia w ciągu 1–3 tygodni.
